Edebiyatın ‘iyileştirici’ niteliğinden yola çıkan bir grup bilim insanı, nitelikli romanların insan beynini geliştirip keskinleştirdiğini, sosyal bağları güçlendirerek kişiliği değiştirdiğini ve ilişki kurmayı kolaylaştırdığını ifade ediyor.

Toronto Üniversitesi öğretim üyesi Psikiyatr Keith Oatley ve Ingrid Wickelgren tarafından Scientific American’da yazılan makalede, roman kahramanlarıyla özdeşleşmenin, hem hayal dünyasını zenginleştirdiği, hem de sosyal bağları güçlendirdiği belirtiliyor.

Nitelikli bir roman, bu etkileriyle insan beynini de keskinleştiriyor ve insan davranışlarına ilişkin bilgiler verebiliyor.

İki bilim insanının, insan beynini en fazla geliştirdiğini tespit ettikleri on roman şu şekilde sıralanıyor:

Johann von Goethe / Genç Werther’in Acıları (1787)

Jane Austen / Aşk ve Gurur (1813)

Nathaniel Hawthorne / Kırmızı Leke 1850

Gustave Flaubert / Madam Bovary (1856)

George Eliot / Middlemarch (1870)

Leo Tolstoy / Anna Karenina (1877)

Virginia Woolf / Bayan Dalloway (1925)

Toni Morrison / Sevgili (1987)

J.M. Coetzee / Utanç (1999)

Muhsin Hamid / Gönülsüz Köktendinci (2007)

-edebiyathaber.net-