Yükseklik korkusu olan biri için apartmanın üçüncü, dördüncü katından aşağısı bile çok uzak görünür.

Ya da kendi halinde yürüyen bir kedi, kendisinden korkan bir kişiye yaklaştığında o kişi için, yırtıcı bir kaplan gibi görünür.

Her canlı, varlığını açıkça tehdit eden her durumdan kaçma eğilimindedir. Yaşamını sürdürebilmesi için oldukça gerekli olan bu savunma sistemine korku adı verilir.

Bu “normal” addedilen korkular, kontrolden çıktığı, kişinin yaşamını olumsuz etkilemeye başladığı, işlevselliğine zarar verdiği takdirde; irrasyonel olarak adlandırılırlar. Bu irrasyonel korkulara da, fobi denilmektedir.

İrrasyonel korkuları (fobileri) olan insanlar, korktukları objeleri gerçek hallerinden daha büyük veya aşırı olarak tanımlama eğilimindedirler.

Beyinde, limbik sistemin bir parçası olan amigdalanın başta korku olmak üzere duygu düzenlenmesi ve denetlenmesinden sorumlu olduğu bilinir. Bu durumda amigdala, korkulan görüntülerin ve onların görsel korteksle olan bağlantılarından da sorumlu tutulur.  Yani kısmen korku ve görsel algı arasındaki bağlantıdan da sorumlu diyebiliriz.

Ohio Üniversitesi Psikoloji Bölümü’nde, 57 üniversite öğrencisi ile yapılan çalışmada, görsel algı ve korku arasındaki ilişki araştırılıyor. Araştırmacılar, öğrencilerden tarantula örümceğine yaklaşmalarını, ardından da korkularını puanlamalarını ve örümceğin büyüklüğünü tahmin etmelerini istiyor.

Araştırma bulgularına göre, yüksek derecede korku yaşayanların tarantulayı olduğundan büyük ölçülerde tanımladıkları görülüyor.

Örümcekten korkanların görsel uyaranı farklı işlemledikleri bu durum, onların örümceğin boyutlarına ilişkin tahminlerini etkileyebildiği sonucunu çıkarıyor.

-http://faculty.washington.edu-