Uydumuz Ay’ı ara sıra da olsa izleyen herkesin farkedeceği gibi Ay’ın dünyadan görünen yüzü hep aynıdır. Bu durumun nedeni gökbilimciler tarafından açıklansa da, Ay’ın görünmeyen yüzü hep merak uyandırmıştır. Geçen yüzyılın ortalarından uzay araçları Ay’ın görünmeyen yüzünü fotoğrafladığında, bu yüzün Ay’ın dünyadan görünen yüzüne göre çok daha dağlık olduğu görülmüş, gökbilimciler bu sefer de bunun nedenini aramaya başlamıştı. Kaliforniya Üniversitesinden bilimciler Nature’da yayınlanan yeni bir çalışmada bu soruyu yanıtlamak için ilginç bir model öneriyor. Bu modele göre, varlığının ilk yüz milyon yılı boyunca Ay’a kendisinin yaklaşık yüzde dördü büyüklüğünde bir kardeş eşlik ediyormuş. Başka bir deyişle, o dönemde Dünya’nın iki uydusu varmış. Uydular, matematiksel modellere göre kaçınılmaz biçimde çarpışmışlar. Çarpışma iki ayın birleşmesiyle ve (Gezegensel hızlar ölçeğine göre “düşük hızda” gerçekleştiği için ) dev bir krater yerine Ay yüzeyinde ve çekirdeğinde bir asimetriyle sonuçlanmış. Araştırmacılar, modellerini Ay yüzeyinin kimyasal bileşiminin bölgesel farklılıklarını da açıkladığı görüşünde.